Wandelen in Frankrijk(8)

Zondag 28 april 2007
Vanuit Nice naar Dusseldorf waarna met de auto naar Eindhoven.

De wekker loopt vroeg af en na het ontbijt staat de taxi klaar. We worden naar het vliegveld gebracht en enkele uren later vliegen we over de besneeuwde toppen van de alpen.
Het is een fijn gevoel om weer gezond naar huis te gaan.
Laat in de avond word ik thuis verwelkomd en kunnen de verhalen worden uitgewisseld

De GR4 loopt over de Mont Ventoux en een impressie hiervan ziet u op de wandelclub regio Leuven.

Wandelen in Frankrijk(7) GR4

Zaterdag 28 april 2007
Soleilhas (1140 meter)
Castellane (724 meter)


Deze dag staan we vroeg op om op tijd in “Castellane” te zijn. Het is een relatief korte wandeltocht die gemakkelijk verloopt. Meer dalen dan klimmen en in vergelijking met de andere dagen weinig hoogteverschil.
Rond het middaguur komen we in “Castellane” aan. Het is een fraai oud stadje met een gezellig centrum. Op het plein drinken we een biertjes en eten we een hapje. Ieder voor zich lopen we rond in het centrum, bezoeken een kerkje en drinken we nog maar eens een biertje.
Ondertussen is duidelijk dat de bus naar Nice aan het einde van de middag vertrekt. We vermaken ons met hangen. kletsen en kijken en zo verstrijkt de tijd. Om 16.00 uur stappen we in de bus en als we buiten het centrum van Castellane zijn krijgt de chauffeur haast. Hij kent de weg als zijn broekzak en de zeer bochtige route wordt in recordtijd bereden.
Ik doezel even weg en als ik wakker wordt ben ik misselijk en duizelig. Dit gaat pas over als we twee uur later in Nice op het busstation aankomen. We hebben een hotel in het centrum geboekt en dit is dertig minuten lopen. Bij aankomst in het hotel blijkt onze kamer aan de drukke straatzijde te liggen. We douchen en trekken de laatste schone kleren aan. Hierna wandelen we naar een oosters restaurant waar we de specialiteiten van het huis nuttigen. Sommige gerechten zij pittig gekruid en met de nodige wijn wordt de brand geblust.
We rollen in bed en vallen ondanks het rumoerige nachtleven van Nice als een blok in slaap.
Morgen met het vliegtuig naar huis.

Wandelen in Frankrijk(6) GR4

Vrijdag 27 april 2007
Entrevaux (480 meter)
Col de Saint-Jeannet (1278 meter)
Ubraye (1000 meter)
Soleilhas (1140 meter)

Deze dag staat ons een lange tocht naar Soleilhal te wachten.We schatten dat we minstens tien uur zullen lopen vandaag. De tocht gaat van de “Col de Saint-Jeannet” via “Ubraye” naar “Soleilhas”. Op de toppen van de cols waan je je alleen op de wereld en is de natuur wonderschoon. Op sommige vlakten liggen grasvelden zo glad als een biljartlaken waarop de plaatselijke voetbalclubs jaloers zullen zijn. Ik bedenk me hoe het hier zal zijn om met tent, slaapzak en éénpitter te overnachten. De natuur is je sanitaire voorziening en de dieren zijn je enige metgezellen. Alleen op de wereld lijkt hier nog werkelijk te bestaan.
Net voor het begin van de avond zien we Soleilhas in het dal liggen. Over een stenen pad met vele losse keien bereiken we de eerste wegen van het dorp. Door een krom oud vrouwtje worden we verwezen naar het plaatselijke hotel.
Na aanbellen roept een vriendelijke vrouw vanuit de eerste etage dat ze de deur zal openen en we worden hartelijk verwelkomd. Na enkele alcoholische versnaperingen gaan we in de verschoning en op het kleine terras achter het hotel is het goed toeven. De maaltijd is overvloedig en na enkele glazen wijn heb ik een slechte nachtrust. Vrijwel elk uur slaat de plaatselijke kerkklok de tijd.

Wandelen in Frankrijk(5) GR4

Donderdag 26 april 2007
Amirat (850 meter)
Crête de Chadastier (1150 meter)
Vallon de Castellet (820 meter)
Entrevaux (480 meter)

De volgende dag naar Entrevaux. Net na het middaguur kunnen we voor het eerst de Citadel bewonderen. Tijdens de afdaling worden de contouren van Entrevaux steeds duidelijker. De oude vesting geeft een duidelijke blik van herkenning. Het is leuk om over de brug te lopen en in het centrum op het plein eten we een salade. De rosé smaakt voortreffelijk al is het pas 13.00 uur.
We lopen het bekende pad naar camping Du Brec alwaar we weinig hartelijk worden ontvangen. Zowel de eigenaar als eigenaresse hebben teveel gedronken en hebben hetzelfde T-shirt aan als vorig jaar. In de tussentijd is het waarschijnlijk niet gewassen. Met een “het derde huisje is voor jullie” worden we naar onze overnachtingplaats verwezen. Het is het bekende huisje met een klein tweepersoonsbed en twee kinderbedden van 1.50 meter. Niet leuk om zo door de Nederlandse campingbazen te worden verwelkomd. We hebben gelukkig bier en rosé gekocht dus de teleurstelling is snel verwerkt.
Deze avond koken we zelf en na een eenvoudige maar ruime maaltijden leggen we ons te rusten in de kinderbedden. Het aantal nachtelijke uren is lang maar niet intensief.

Wandelen in Frankrijk(4) GR4

Woensdag 25 april 2007
Aiglun (624 meter)
La clue (758 meter)
Crête de Charamel (1155 meter)
Les Mujoules (755 meter)
Collongues (628 meter)
Amirat (850 meter)

De woensdag is wederom een zware dag. Het doel is Amirat en vroeg in de ochtend is het al behoorlijk warm. We starten met een forse klim naar Crête de Charamel op ruim elfhonderd meter hoogte. Boven aangekomen is het heerlijk toeven. De temperatuur is twintig graden en het waait door mijn bezwete poloshirt. Op de top krijg ik een SMSje van Marijne dat de dakruiten van de serre weer keurig op hun plaats liggen. Dit stelt me gerust omdat de platen loodzwaar zijn en enkele centimeters van hun plaats waren verschoven. Het is heerlijk om te horen dat thuis alles normaal doorgaat. Marijne runt ons gezin.
Bij aankomst in Amirat is het even zoeken naar de plaatselijke Gites. Amirat is eigenlijk één lange straat met dertig huizen. Hoewel de eigenaar van de Gites op de hoogte is van onze komst is de deur gesloten. Moe nemen we plaats op het terras.
Na 45 minuten arriveert een vrouw met de sleutel van de Gites en een tas met levensmiddelen.
Wij zijn de enige gasten en na een korte uitleg verdwijnt de vrouw. Zij heeft vier diepvriesmaaltijden, twee stokbroden, melk en wijn en enige andere levensmiddelen achtergelaten. Hiermee moeten we het redden tot de volgende avond.
De bedden zijn goed, de natuur en het uitzicht prachtig en na het douchen nuttigen we de diepvriesmaaltijden op het terras. Hierna drinken we de zelf meegebrachte cappuccino. De dag is omgevlogen.

Wandelen in Frankrijk(3) GR4

Dinsdag 24 april 2007
Gréolières les Neiges
Vegay (875 meter)
Aiglun (624 meter)

Vandaag is een heerlijke dag, prachtig weer. We beginnen met een Frans ontbijt en twee grote koppen koffie. De rekening drukt ons humeur enigszins echter als we weer lopen zijn we dit snel vergeten en ligt een nieuw avontuur voor ons. We lopen twee uur over een licht stijgend pad voordat we weer op de route zijn. We vinden al snel de roodwitte streepjes en volgen deze in westelijke richting. Ons doel voor vandaag is Aiglun.
Een korte steile klim wordt gevolgd door een zeer lange afdaling van ongeveer drie uur. Voor ons zien we een pittoresk dorpje dat Aiglun moet zijn. Op het diepste punt van de afdaling stroomt een riviertje, alwaar we langdurig pauzeren. Met de voeten in het water koel ik heerlijk af en maak me klaar voor de klim naar Aiglun. Het blijkt een kort steil pad te zijn en na twintig minuten bereiken we de eerste huizen van Aiglun. De Auberge is snel gevonden en een briefje op de deur geeft aan dat we verwacht worden. De kamer is geschikt voor ons vieren, we douchen en op het terras filosoferen we over hoe het leven in zo’n klein Frans dorpje zal zijn. Aiglun is een dorpje met een twintigtal huizen waar op dit moment nog maar tien mensen wonen. De rest is naar grotere plaatsen verhuisd.

Het wachten is op de eigenaar die rond 18.30 uur zal arriveren. Even na half zeven arriveren twee vrolijke Franse vrouwen, ze runnen de Auberge en wonen elders. Ze verwelkomen ons en één van hen verdwijnt naar de keuken om een maaltijd te bereiden. Ze hebben veel lol in hun werk afgaande op hun onophoudelijke gebabbel.
Wij zitten op het terras, op een bank net voor de plaatselijke kerk. Elk half uur doet de kerkklok ons onbedaarlijk schrikken. We bestellen een fles witte wijn en deze is in een mum van tijd leeg. Uiteindelijk hebben we allemaal één fles leeggedronken.
Tegen achten is het eten klaar, een heerlijk viergangen menu en na de maaltijd is alle energie uit ons lijf verdwenen. Om 21.00 uur liggen we in bed en ik slaap onmiddellijk.

Wandelen in Frankrijk (2) GR4

Maandag
Startpunt in Grasse
Plateau de la Malle (910 meter)
Col du Clapier (1260 meter)
Cipiers (780 meter)
Gréolières (820 meter)
Overnachting in Gréolières les Neiges (in Le Grande Rocher)

Op maandag begint onze eerste etappe. Vanuit het centrum van Grasse lopen we ongeveer vijftig minuten naar het driehonderd meter hoger gelegen startpunt van onze wandeltocht. Het vervallen plaatselijke zwembad is ons markeringpunt.
De tocht begint met een behoorlijke klim over een smal pad. Het is in het begin even zoeken naar de juiste afstelling van de banden van de rugzak. Twaalf kilogram is een heel gewicht om dit bij elke stap mee te dragen. Hoewel, na een vermageringskuur van vijftien kilogram is het duidelijk wat dit gewicht voor invloed heeft op het lichaam. Te zwaar zijn maakt moe.

We lopen richting “Plateau de la Malle” en volgens ons spoorboekje behoren we dit na 1 uur te bereiken. Of we lopen te langzaam, of er klopt niets van de beschrijving. We doen bijna tweemaal zo lang over de beschreven tocht. Dit frustreert de leider van de groep en het ondermijnt het vertrouwen in de beschrijving. De “Col du Clapier” wordt bereikt om twee uur s’middags en dit is enkele uren later dan gepland.
Het wordt een lange dag. Op het “Plateau de Causols” zijn we een tijdje de wegkwijt en is de roodwitte bewegwijzering onvindbaar. Na overleg besluiten we een stukje terug te lopen maar dit kost ons een uur. Belangrijker nog is de gedaalde moraal. Wanneer eindigt deze inspanning, wanneer komen we aan bij het eindpunt van deze dag.

In Cipiers heb ik geen water meer en de uitbater van de plaatselijke Auberge verwijst me naar de buitenkraan. Wil zeker niets verdienen!!!
De tocht gaat gedeeltelijk over de verharde weg en in de verte ligt Gréolières. Daar moeten we naartoe. Iedereen is bekaf, de benen doen pijn en de rugzak wordt loodzwaar. Na een zware klim komen we aan bij de eerste huizen van het dorp. Ik laat aan een tweetal jonge Franse dames de fax van ons gereserveerde onderkomen zien. Ze schieten i de lach en vertellen me dat dit hotel ongeveer tien kilometer verderop ligt richting Gréolières les Neiges. De moed zakt ons in de schoenen. De Franse dames zien onze wanhoop en bieden onmiddellijk aan om ons naar het hotel te brengen. Het is een geschenk uit de hemel en met een grote Peugeot 806 worden we dertig minuten later voor ons hotel afgezet.
De bazin lacht uitbundig als zij het verhaal aanhoort. We hebben twee kamers, een heerlijke douche en een dure maar voortreffelijke fles Vin de Rouge. De eerste fles is snel leeg en het eten is heerlijk. Hoewel, één van ons is te moe om te eten en drie lege en een halfvol bord gaan terug naar de keuken. Om 21.00 uur te bed, een paracetamol tegen de spierpijn en lekker slapen. Vertrouwen opbouwen voor de volgende dag.

Wandelen in Frankrijk (1) GR4

In de week van 22 tot 28 april liep ik met een groep van 4 mannen het eerste deel van de Grande Randonnee 4, een wandeltocht van Grasse naar Bordeaux dward door Frankrijk. Het is de bedoeling dat we ieder jaar minsten 1 week lopen en zo in 10 jaar?? de tocht volbrengen. Het eerste deel van deze wandelexpeditie brengt ons van Grasse naar Castelane.


Zondag 22 april 2007
In de ochtend met de auto naar Dusseldorf en vanaf hier het vliegtuig naar Nice. In de middag met de trein van Nice naar Grasse.

Om 03.50 uur opgestaan en meteen wakker. Voor mijn gevoel ligt Marijne net in bed. Is lang bij Sjors geweest. Het is een onwezenlijk gevoel om over enkele uren in Nice te zijn en te beginnen aan een onbekende wandeltocht. De rugzak is loodzwaar en zal meer dan 40 uur moeten worden gedragen. Ik zie wel, zal laten zien dat het lukt.

De vlucht naar Nice gaat zeer voorspoedig, het is prachtig weer en de top van de Mont Blanc schittert in de zon. Het voelt goed zo met zijn vieren, vier totaal verschillende mannen qua karakter, achtergrond en levenservaring. Het lijkt wel te klikken.

Het is nog vroeg als we in Nice aankomen, lekkere temperatuur, schone stad en meteen voor mij die onbegrijpelijke Franse taal. Vandaag de eerste ronde van de presidentsverkiezingen in Frankrijk. We wachten ruim anderhalf uur op de trein naar Grasse. Het is een klein station waar nauwelijks reizigers zijn te vinden op deze zondag. Een beetje lezen, enkele foto´s maken en genieten. Vrijheid, niets doen en toch ook zorg om het onbekende.

In de trein naar Grasse is het rustig, een gehele coupe voor ons vieren. Voor ik het besef zijn we in Grasse en lopen we het station uit. Er staat een bord met een plattegrond van de stad. Het centrum van Grasse ligt enkele honderden meters hoger en voor ons is het onduidelijk in welke richting. Terwijl we overleggen wenkt een vriendelijke buschauffeur naar ons. We mogen gratis mee naar het centrum van de stad en worden afgezet voor een klein hotel naast het busstation. Het hotel (L’oasis genaamd) wordt gerund door een aardige, weinig propere vijftiger met groot gevoel voor dienstverlening. Hij brengt ons naar een vierpersoonskamer van twaalf vierkante meter waarin een stapelbed en een tweepersoonsbed staan. Verder kan er nauwelijks iets bij. De douche en de wc zijn binnen handbereik en we besluiten de aangeboden kamer te nemen.

Grasse is een kleine provinciestad met op een zondag in april weinig bedrijvigheid. We drinken wijn, eten wat en verdoen onze tijd met praten.