Maandag
Startpunt in Grasse
Plateau de la Malle (910 meter)
Col du Clapier (1260 meter)
Cipiers (780 meter)
Gréolières (820 meter)
Overnachting in Gréolières les Neiges (in Le Grande Rocher)
Op maandag begint onze eerste etappe. Vanuit het centrum van Grasse lopen we ongeveer vijftig minuten naar het driehonderd meter hoger gelegen startpunt van onze wandeltocht. Het vervallen plaatselijke zwembad is ons markeringpunt.
De tocht begint met een behoorlijke klim over een smal pad. Het is in het begin even zoeken naar de juiste afstelling van de banden van de rugzak. Twaalf kilogram is een heel gewicht om dit bij elke stap mee te dragen. Hoewel, na een vermageringskuur van vijftien kilogram is het duidelijk wat dit gewicht voor invloed heeft op het lichaam. Te zwaar zijn maakt moe.
We lopen richting “Plateau de la Malle” en volgens ons spoorboekje behoren we dit na 1 uur te bereiken. Of we lopen te langzaam, of er klopt niets van de beschrijving. We doen bijna tweemaal zo lang over de beschreven tocht. Dit frustreert de leider van de groep en het ondermijnt het vertrouwen in de beschrijving. De “Col du Clapier” wordt bereikt om twee uur s’middags en dit is enkele uren later dan gepland.
Het wordt een lange dag. Op het “Plateau de Causols” zijn we een tijdje de wegkwijt en is de roodwitte bewegwijzering onvindbaar. Na overleg besluiten we een stukje terug te lopen maar dit kost ons een uur. Belangrijker nog is de gedaalde moraal. Wanneer eindigt deze inspanning, wanneer komen we aan bij het eindpunt van deze dag.
In Cipiers heb ik geen water meer en de uitbater van de plaatselijke Auberge verwijst me naar de buitenkraan. Wil zeker niets verdienen!!!
De tocht gaat gedeeltelijk over de verharde weg en in de verte ligt Gréolières. Daar moeten we naartoe. Iedereen is bekaf, de benen doen pijn en de rugzak wordt loodzwaar. Na een zware klim komen we aan bij de eerste huizen van het dorp. Ik laat aan een tweetal jonge Franse dames de fax van ons gereserveerde onderkomen zien. Ze schieten i de lach en vertellen me dat dit hotel ongeveer tien kilometer verderop ligt richting Gréolières les Neiges. De moed zakt ons in de schoenen. De Franse dames zien onze wanhoop en bieden onmiddellijk aan om ons naar het hotel te brengen. Het is een geschenk uit de hemel en met een grote Peugeot 806 worden we dertig minuten later voor ons hotel afgezet.
De bazin lacht uitbundig als zij het verhaal aanhoort. We hebben twee kamers, een heerlijke douche en een dure maar voortreffelijke fles Vin de Rouge. De eerste fles is snel leeg en het eten is heerlijk. Hoewel, één van ons is te moe om te eten en drie lege en een halfvol bord gaan terug naar de keuken. Om 21.00 uur te bed, een paracetamol tegen de spierpijn en lekker slapen. Vertrouwen opbouwen voor de volgende dag.
Startpunt in Grasse
Plateau de la Malle (910 meter)
Col du Clapier (1260 meter)
Cipiers (780 meter)
Gréolières (820 meter)
Overnachting in Gréolières les Neiges (in Le Grande Rocher)
Op maandag begint onze eerste etappe. Vanuit het centrum van Grasse lopen we ongeveer vijftig minuten naar het driehonderd meter hoger gelegen startpunt van onze wandeltocht. Het vervallen plaatselijke zwembad is ons markeringpunt.
De tocht begint met een behoorlijke klim over een smal pad. Het is in het begin even zoeken naar de juiste afstelling van de banden van de rugzak. Twaalf kilogram is een heel gewicht om dit bij elke stap mee te dragen. Hoewel, na een vermageringskuur van vijftien kilogram is het duidelijk wat dit gewicht voor invloed heeft op het lichaam. Te zwaar zijn maakt moe.
We lopen richting “Plateau de la Malle” en volgens ons spoorboekje behoren we dit na 1 uur te bereiken. Of we lopen te langzaam, of er klopt niets van de beschrijving. We doen bijna tweemaal zo lang over de beschreven tocht. Dit frustreert de leider van de groep en het ondermijnt het vertrouwen in de beschrijving. De “Col du Clapier” wordt bereikt om twee uur s’middags en dit is enkele uren later dan gepland.
Het wordt een lange dag. Op het “Plateau de Causols” zijn we een tijdje de wegkwijt en is de roodwitte bewegwijzering onvindbaar. Na overleg besluiten we een stukje terug te lopen maar dit kost ons een uur. Belangrijker nog is de gedaalde moraal. Wanneer eindigt deze inspanning, wanneer komen we aan bij het eindpunt van deze dag.
In Cipiers heb ik geen water meer en de uitbater van de plaatselijke Auberge verwijst me naar de buitenkraan. Wil zeker niets verdienen!!!
De tocht gaat gedeeltelijk over de verharde weg en in de verte ligt Gréolières. Daar moeten we naartoe. Iedereen is bekaf, de benen doen pijn en de rugzak wordt loodzwaar. Na een zware klim komen we aan bij de eerste huizen van het dorp. Ik laat aan een tweetal jonge Franse dames de fax van ons gereserveerde onderkomen zien. Ze schieten i de lach en vertellen me dat dit hotel ongeveer tien kilometer verderop ligt richting Gréolières les Neiges. De moed zakt ons in de schoenen. De Franse dames zien onze wanhoop en bieden onmiddellijk aan om ons naar het hotel te brengen. Het is een geschenk uit de hemel en met een grote Peugeot 806 worden we dertig minuten later voor ons hotel afgezet.
De bazin lacht uitbundig als zij het verhaal aanhoort. We hebben twee kamers, een heerlijke douche en een dure maar voortreffelijke fles Vin de Rouge. De eerste fles is snel leeg en het eten is heerlijk. Hoewel, één van ons is te moe om te eten en drie lege en een halfvol bord gaan terug naar de keuken. Om 21.00 uur te bed, een paracetamol tegen de spierpijn en lekker slapen. Vertrouwen opbouwen voor de volgende dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten