In de week van 22 tot 28 april liep ik met een groep van 4 mannen het eerste deel van de Grande Randonnee 4, een wandeltocht van Grasse naar Bordeaux dward door Frankrijk. Het is de bedoeling dat we ieder jaar minsten 1 week lopen en zo in 10 jaar?? de tocht volbrengen. Het eerste deel van deze wandelexpeditie brengt ons van Grasse naar Castelane.
Zondag 22 april 2007
In de ochtend met de auto naar Dusseldorf en vanaf hier het vliegtuig naar Nice. In de middag met de trein van Nice naar Grasse.
Om 03.50 uur opgestaan en meteen wakker. Voor mijn gevoel ligt Marijne net in bed. Is lang bij Sjors geweest. Het is een onwezenlijk gevoel om over enkele uren in Nice te zijn en te beginnen aan een onbekende wandeltocht. De rugzak is loodzwaar en zal meer dan 40 uur moeten worden gedragen. Ik zie wel, zal laten zien dat het lukt.
De vlucht naar Nice gaat zeer voorspoedig, het is prachtig weer en de top van de Mont Blanc schittert in de zon. Het voelt goed zo met zijn vieren, vier totaal verschillende mannen qua karakter, achtergrond en levenservaring. Het lijkt wel te klikken.
Het is nog vroeg als we in Nice aankomen, lekkere temperatuur, schone stad en meteen voor mij die onbegrijpelijke Franse taal. Vandaag de eerste ronde van de presidentsverkiezingen in Frankrijk. We wachten ruim anderhalf uur op de trein naar Grasse. Het is een klein station waar nauwelijks reizigers zijn te vinden op deze zondag. Een beetje lezen, enkele foto´s maken en genieten. Vrijheid, niets doen en toch ook zorg om het onbekende.
In de trein naar Grasse is het rustig, een gehele coupe voor ons vieren. Voor ik het besef zijn we in Grasse en lopen we het station uit. Er staat een bord met een plattegrond van de stad. Het centrum van Grasse ligt enkele honderden meters hoger en voor ons is het onduidelijk in welke richting. Terwijl we overleggen wenkt een vriendelijke buschauffeur naar ons. We mogen gratis mee naar het centrum van de stad en worden afgezet voor een klein hotel naast het busstation. Het hotel (L’oasis genaamd) wordt gerund door een aardige, weinig propere vijftiger met groot gevoel voor dienstverlening. Hij brengt ons naar een vierpersoonskamer van twaalf vierkante meter waarin een stapelbed en een tweepersoonsbed staan. Verder kan er nauwelijks iets bij. De douche en de wc zijn binnen handbereik en we besluiten de aangeboden kamer te nemen.
Grasse is een kleine provinciestad met op een zondag in april weinig bedrijvigheid. We drinken wijn, eten wat en verdoen onze tijd met praten.
Zondag 22 april 2007
In de ochtend met de auto naar Dusseldorf en vanaf hier het vliegtuig naar Nice. In de middag met de trein van Nice naar Grasse.
Om 03.50 uur opgestaan en meteen wakker. Voor mijn gevoel ligt Marijne net in bed. Is lang bij Sjors geweest. Het is een onwezenlijk gevoel om over enkele uren in Nice te zijn en te beginnen aan een onbekende wandeltocht. De rugzak is loodzwaar en zal meer dan 40 uur moeten worden gedragen. Ik zie wel, zal laten zien dat het lukt.
De vlucht naar Nice gaat zeer voorspoedig, het is prachtig weer en de top van de Mont Blanc schittert in de zon. Het voelt goed zo met zijn vieren, vier totaal verschillende mannen qua karakter, achtergrond en levenservaring. Het lijkt wel te klikken.
Het is nog vroeg als we in Nice aankomen, lekkere temperatuur, schone stad en meteen voor mij die onbegrijpelijke Franse taal. Vandaag de eerste ronde van de presidentsverkiezingen in Frankrijk. We wachten ruim anderhalf uur op de trein naar Grasse. Het is een klein station waar nauwelijks reizigers zijn te vinden op deze zondag. Een beetje lezen, enkele foto´s maken en genieten. Vrijheid, niets doen en toch ook zorg om het onbekende.
In de trein naar Grasse is het rustig, een gehele coupe voor ons vieren. Voor ik het besef zijn we in Grasse en lopen we het station uit. Er staat een bord met een plattegrond van de stad. Het centrum van Grasse ligt enkele honderden meters hoger en voor ons is het onduidelijk in welke richting. Terwijl we overleggen wenkt een vriendelijke buschauffeur naar ons. We mogen gratis mee naar het centrum van de stad en worden afgezet voor een klein hotel naast het busstation. Het hotel (L’oasis genaamd) wordt gerund door een aardige, weinig propere vijftiger met groot gevoel voor dienstverlening. Hij brengt ons naar een vierpersoonskamer van twaalf vierkante meter waarin een stapelbed en een tweepersoonsbed staan. Verder kan er nauwelijks iets bij. De douche en de wc zijn binnen handbereik en we besluiten de aangeboden kamer te nemen.
Grasse is een kleine provinciestad met op een zondag in april weinig bedrijvigheid. We drinken wijn, eten wat en verdoen onze tijd met praten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten