Er komt een vrouw op de poli

Er komt een vrouw op de polikliniek. Ze loopt naar de balie, meldt zich met vriendelijke stem bij het meisje achter het loket en geeft de verwijsbrief van de huisarts af. De vrouw draait zich om, werpt een blik in de wachtkamer en kiest een stoel uit. Als ze naar de stoel loopt, zakt ze ineen, valt languit op de stenen vloer en blijft roerloos liggen.
Het meisje achter het loket slaat alarm, twee artsen komen aangesneld en onderzoeken de vrouw. Haar hartslag is traag en ook ademt de vrouw met zeer langdurige tussenpozen. De mensen in de wachtkamer reageren ieder op hun eigen wijze. Een deel is nieuwsgierig, staat op en loopt naar de plaats waar de vrouw ligt. Een ander deel van de mensen blijft zitten, volgt het tafereel met aandacht maar wel op gepaste afstand. Enkele mensen verlaten de wachtkamer en kunnen blijkbaar niet de toeschouwer zijn van deze ingrijpende gebeurtenis.

Dit is het moment waarop een mens sterft, het moment waarop de vitale organen het laten afweten, stoppen met hun functie en de hersenen verstoken blijven van de noodzakelijke brandstoffen.

De artsen besluiten de vrouw op een brancard te leggen en uit de wachtkamer te vervoeren naar een nabij gelegen ruinte. Onderwijl wordt gestart met hartmassage en beademing. Het reanimatieteam wordt gewaarschuwd en arriveert binnen enkele minuten. De behandeling wordt door dit deskundige team overgenomen en geroutineerd worden de handelingen uitgevoerd.

De vrouw veranderd langzaam in een levenloze pop. Wat merkt ze van alle activiteiten om haar heen. Heeft ze pijn, is ze bewust van haar kritieke situatie of is het leven al totaal uit haar weggevloeid? Werken haar hersenen nog, hoelang gaan de chemische reacties in haar brein door en leiden deze reacties op dit moment tot prachtige gedachten, dromen, vergezichten?

Na ruim veertig minuten besluit de leiding van het team de behandeling te stoppen. Op geen enkele wijze kan het hart weer worden geactiveerd. Het is een moeilijk en kil moment, de mensen van het team kijken elkaar aan en leggen zich machteloos neer bij het besluit. Een jonge vrouw is dood. Er wordt enige afstand van haar lichaam genomen en enkele persoonlijke spullen worden op haar benen gelegd.

Op de brancard ligt nog slechts een lichaam. Een mens is in de aanwezigheid van onbekenden veranderd in een ding.