verhuizing

Onderzoekers van de Universiteit in Texas hebben aangetoond dat in ziekenhuizen waar de automatisering ver is doorgevoerd minder doden vallen, patiënten minder kans op complicaties hebben en dat de behandelkosten lager liggen. De onderzoekers correleerden overlijdingscijfers en behandelkosten van 41 Texaanse ziekenhuizen aan hun graad van automatisering.
Vandaag verhuist het Maaslandziekenhuis Sittard naar het hypermoderne "hightech" Orbis Medisch Centrum, gelegen op Geleens grondgebied. Het ziekenhuis is volledig geautomatiseerd en papier is niet meer nodig. De patiènten worden in een moderne hal ontvangen en opgenomen in luxe éénpersoonskamers. Vanuit het bed kunnen alle functies bedient worden op de bedside terminal. Het belangrijkste is echter de kwaliteit van de patièntenzorg. Genezingspercentages, complicaties na behandelingen maar ook de verzorging en psychiche steun van verpleging en paramedisch personeel zijn van groot belang. Het doet goed dat Texaans onderzoek nu laat zien dat ook de vergaande automatisering bijdraagt aan de kwaliteit van zorg. Ik verheug me op het werken in dit nieuwe ziekenhuis.

Afrika

Lieve Anne,

Zoals afgesproken schrijf ik je deze mail om mijn gedachten over jou en je plannen om naar Afrika te gaan op te schrijven. Je eigen twijfel hioerover; ga je 6 weken of ga je veel langer en hoe dan en waar. Allerlei vragen om goed over na te denken.
Allereerst wil ik je zeggen dat trots op je ben; ontzettend trots. Ik heb waardering voor de manier waarop je je opleiding benaderd, hoe je met school omgaat maar met name je drive om je talenten te gebruiken. Je werkt hard en dan is het fijn als de resultaten goed zijn.

Daarnaast hou ik ontzettend veel van je; gewoon zoals je bent met al je mooie eigenschappen en soms voor mij ook moeilijke dingen.

Ik heb nagedacht over al je plannen voor na je examen en vind het moeilijk om een goed advies te geven. Bedenk dat dit niet meer dan mijn mening is die hooguit maar een klein beetje mag meewegen in je beslising. Het gaat om jou, het is jouw leven en jouw keuze en wat je ook kiest, ik zal je steunen en helpen hierbij.

Voor mij spelen allerlei zaken door elkaar.
Besef dat het voor ouders moeilijk is als hun kind voor korte of lange tijd ver weg gaat. Mijn natuurlijke gevoel zegt dat ik dat eigenlijk niet wil, ik maak me zorgen en wil je kunnen beschermen. In gesprekken over je plannen lijkt het dan al snel of ik er niet achter sta, dat ik je niet steun. Niets is minder waar maar ik vind het om deze reden wel moeilijk.

Wat zijn nu in mijn ogen de argumenten voor een kort (6 weken in de zomer) of een lang vertrek (vele maanden)?

Als je 6 weken in de zomer gaat dan kan je ontdekken of vrijwilligerswerk en ontwikkelingshulp iets voor je is zonder dat je er erg lang aan vastzit, je bouwt contacten op die je bij latere plannen kunt gebruiken. Je kunt een studie in 2009 beginnen waarbij je samen oploopt met je vrienden. In mijn gedachten zijn dat voordelen.

Als je langer gaat heeft dit waarschijnlijk meer nut, je kunt meer doen, meerdere projecten of langer op één plek. Je zult meer van de cultuur leren en nog meer contacten opbouwen die in de toekomst belangrijk kunnen zijn. Bevalt het echter niet dan is zo’n lange tijd moeilijk. Daarnaast ben ik bezorgd voor wat je allemaal zult meemaken. De armoede, de ziekten de levenstijl van Afrikanen. Je bent nog jong en ik ben bezorgd wat dit voor invloed op je heeft. Hoe ga je hiermee om.

Mijn voorkeur gaat uit naar een kort vertrek in de zomer. Ik besef dat dit voor een belangrijk deel wordt ingegeven door zorgen om jou. De zorg om het lange weg zijn, de zorg als het tegenvalt, de zorg over de impact op je leven, de zorg of je wel gaat studeren erna.Wellicht zijn dit niet de meest valide argumenten maar zo voelt het wel voor mij.

Het moet echter wel jouw keuze zijn. Steun heb je en zal er altijd zijn.

Liefs papa

Missers

Als medisch specialist en zeker als gynaecoloog ben je kwetsbaar. Elke dag neem je beslissingen en verricht je handelingen die kunnen leiden tot schade aan een ander mens. Een beslissing kan verkeerd zijn, een handeling kan misgaan maar een goede beslissing kan tot een verkeerde uitkomst leiden. Vaak heb je te maken met twee mensen (moeder en kind) en kan de keuze voor de één leiden tot schade aan de ander.
Daarnaast nemen vele andere werkers in de zorg beslissingen waarvoor je als medisch specialist verantwoordelijk bent. Verpleegkundigen, artsen in opleiding tot specialist, secretaressen, coassistenten, wij allen nemen dagelijks beslissingen die tot “missers” kunnen leiden.
Missers is een tv-programma waarin medische missers uitgebreid worden uitgemeten voor de ogen van kijkend Nederland. Mijn vak, de gynaecologie en verloskunde, is al een aantal malen onderwerp van gesprek geweest. De aangrijpende medische gebeurtenissen worden verteld door de betrokkenen en het wordt zo gebracht dat al snel duidelijk is dat de arts in gebreke is gebleven. In gebreke op het medische vlak maar vaak ook communicatief. De echte details krijgt de kijker niet te horen omdat de betrokken artsen niet reageren op wederhoor. Dit geeft een sterker gevoel aan de kijkers dat de arts hier toch duidelijk in de fout is gegaan. Dat de arts niet reageert is echter volkomen terecht. Het beroepsgeheim verbiedt de arts medische gegevens openbaar te maken.
In het programma geven twee deskundigen commentaar en zij kunnen ook niet veel anders dan hun medeleven betuigen. Inhoudelijk voegen zij nauwelijks iets toe.
"Missers" wil de indruk wekken dat hiermee de openheid in de medische wereld wordt vergroot. Het tegendeel zal op deze manier echter gebeuren. Artsen zullen steeds defensiever gaan handelen, zich indekken waardoor er veel meer onnodige diagnostiek zal plaatsvinden. Het zou beter zijn om programma's te laten zien waardoor de cliënt mondiger wordt. Hierdoor kan hij/zij met meer medische kennis samen met de arts de beslissingen nemen.
Wij als artsen hebben hiervoor een grote verantwoordelijkheid. Meer voorlichtingsbijeenkomsten, goede internetsites en medisch inhoudelijke televisieprogramma's zijn noodzakelijk.
Het gaat niet alleen om de kijkcijfers.

Proefwerkweek

Het is proefwerkweek bij ons thuis. Dit betekent een chaos van boeken, papierwerk en aantekeningen in huis. De oudste twee kinderen zitten op de middelbare school en deze week hebben zij elke dag minstens één proefwerk. Alle overige normale lessen zijn uitgevallen. De gehele dag wordt er gestudeerd, ge-sms’t en wordt er door middel van telefoon en computer contact gehouden met klasgenoten. Het gehele leven in huis wordt erdoor beheerst. Mijn zoon had vandaag zijn laatste proefwerk en ik zwaaide hem uit toen hij naar school fietste. Een gevoel van grote trots geraakte in mij. Ik besefte hoe dit kind het afgelopen jaar is veranderd. Zijn verantwoordelijkheid, zijn inzet voor school en sport, zijn gedrag, zijn lengte; alle eigenschappen hebben een verandering ondergaan.Deze gedachten deden me beseffen hoe belangrijk een kind is. De band tussen een ouder en een kind lijkt zo vanzelfsprekend. De liefde tussen beiden kan niet zomaar verbroken worden. Vaak kent men elkaars zwakheden, doet men op allerlei momenten een beroep op elkaar. Geeft men oneindig veel liefde.
De vanzelfsprekende band kan ook knellend werken. Ouders kunnen hun kinderen maken en breken. De verwachtingen kunnen te hoog gespannen zijn. Kinderen worden verwaarloosd of opgezadeld met stiefouders, half broers en zussen en nepgrootouders.
Ouders en kinderen hebben levenslang. Vriendschap kan je opzeggen en je bent geen vriend meer. Een partner verlaten maakt van je een ex. Maar, al zijn ze mijlenver uit elkaar, ouders en kinderen blijven aan elkaar vastzitten. Wie het leven geeft of krijgt, is nooit meer een vrij mens.

Dubbelfoto's van Eindhoven

Vandaag een site ontdekt met dubbelfoto's van Eindhoven. De fotograaf heeft op een leuke wijze oude foto's van stadsdelen van Eindhoven op dezelfde wijze opnieuw gefotografeerd. De foto's zijn naast elkaar geplaatst en geven een prachtig beeld van de (meestal slechts geringe) veranderingen. De site is als link op deze weblog geplaatst. Bedankt zeg ik als inwoner van Eindhoven.

dubbelfoto's van Eindhoven

Weemoed

Soms word ik plotseling overvallen door een weemoedig somber gevoel. Vanavond in de auto kwam een soort grijze deken over me heen. Het lijkt dan alsof er een regenachtige herfstdag zich in het hoofd nestelt. Er is geen echte reden voor, het gebeurt opeens.
Vandaag dus ook. Op zo'n moment denk ik vaak aan vroeger, aan gebeurtenissen uit het verleden.
Ik reed in Geleen en dit is de plaats waar Marijne en ik in 1989 vanuit Arnhem naar toe verhuisden. Een hele stap om vanuit de "voor ons" stad Arnhem naar het zuiden "waar niets gebeurt" te verkassen. Ik stuurde de auto naar de eerste flat waar we samen gewoond hebben. Er was niets veranderd. Het parkeerterrein, de garageboxen onder de flats en nummer 423 was nog steeds op dezelfde plaats. Ik liep er zo naar toe, na bijna 20 jaar. Jammer, de huidige bewoners hadden de gordijnen gesloten zodat ik niet meer dan de buitenkant kon aanschouwen. We hebben er hooguit 10 maanden gewoond maar toch gaf het een vertrouwd gevoel. De eerste stek samen ver weg van al het vertrouwde.
Ik stapte weer in mijn auto en reed door enkele bekende straten. Zo in het donker leek alles nog hetzelfde als 20 jaar geleden. Dezelfde bochten in de weg, de verkeerheuvels, de flats, de huizen met de platte daken, niets was veranderd.
Al snel stond ik stil voor ons eerste echte woonhuis met een tuin. Een lelijk vierkant blok met een platdak geschakeld aan een straat vol precies dezelfde huizen. Hier was het nodige veranderd. Niet aan "ons"huis, dat was nog even lelijk, de oprit en voortuin waren nog hetzelfde. Nee, er waren overburen. Tegenover "ons" huis waren leuke speelse huizen gebouwd die de straat het beeld van een echte straat gaven. Ook met overburen dus. De bouw van de huizen had ertoe geleid dat het grasveld met de schapen was verdwenen, geen schapengeluiden meer.
In dit huis was veel gebeurt. Twee kinderen geboren, 5 jaar gewoond, eigenlijk een echt gezin geworden met alle ups en downs. Beide deze gedachten klaarde mijn sombere gemoed enigzins op en reed ik naar huis. Twintig jaar geleden alweer.

Terugblik

Het begin van het nieuwe jaar is hét moment om terug te kijken. Kijken naar 2008.
Voor de maatschap gynaecologie van het Maaslandziekenhuis is het en prima jaar geweest. Het vertrek van één van de gynaecologen is opgevangen door een chef de clinique. Deze jonge vrouw is volledig ingewerkt. Het aantal artsassistenten is uitgebreid van zes naar zeven en de semi-artsen op de afdelingen verrichten zeer goed werk.
Zeer heugelijk is de uitbreiding van het aantal opleidingsartsassistenten van 2 naar 3 en daarbij is een samenwerking opgebouwd met de Universiteitskliniek Gent in België. Vanuit deze kliniek is ook één artsassistent in opleiding waardoor dus 4 jonge artsen tot gynaecoloog worden opgeleid in onze kliniek.
Op de polikliniek zijn 2 verpleegkundigen komen werken die met name in de informatievoorziening naar patiënten een belangrijke taak hebben. Hun komst is een hele aanwinst en dan te bedenken dat per 1 januari 2009 ook een verloskundige de polikliniek versterkt. De afdelingen hebben een zwaar jaar gehad; met minder personeel eenzelfde productie maken is geen sinecure. In 2008 zijn een groot aantal patiënten voorlichtingsbijeenkomsten georganiseerd waarbij de verloskunde en gynaecologische onderwerpen werden besproken.
Natuurlijk is zowel voor de maatschap als het hele ziekenhuis 2008 een jaar van voorbereiding geweest; voorbereiding op de verhuizing naar het Orbis Medisch Centrum.
Dit ging gepaard met de nodige tegenslagen. Net na de zomerperiode werden we opgeschrikt door financiële tegenslagen. De hypotheek was niet rond en dit zorgde voor de nodige negatieve publiciteit. Het is verbazingwekkend om te zien hoe de pers om gaat met deze ontwikkelingen. De negatieve berichten volgden elkaar op zonder dat soms een kern van waarheid werd bereikt. De verhuizing werd twee keer uitgesteld omdat de veiligheid binnen het ziekenhuis nog niet voor 100% kon worden gewaarborgd. De ICT binnen het ziekenhuis is weer verder "uitgerold"en voor mij als relatieve nieuwkomer is het een genot om op deze wijze te werken. Geen papieren status meer, altijd alle gegevens bij de hand is werkelijk een vooruitgang. Natuurlijk loopt lang niet alles vlekkenloos maar toch begrijp ik daarmee de critici slecht.
In de laatste maand van het jaar werd definitief besloten om 31 januari 2009 echt te verhuizen. Ik kijk ernaar uit. Werken in een nieuwe prachtige omgeving.
Als ik aan 2008 denk is met name het enthousiasme van de medewerkers zoals ik het meemaak op de polikliniek, de afdelingen, de verloskamers, de POK en OK wat me een goed gevoel geef. Er heerst een fijne sfeer op onze afdelingen. Dit beloofd veel goeds voor tijdens en na de verhuizing.

Video: Vaginaal bloedverlies na de overgang

Opleiden

In 2007 heeft de inspectie voor de volksgezondheid een rapport gepubliceerd over laparoscopische (kijkbuis) operaties. De titel "Risico’s minimaal invasieve chirurgie onderschat; Kwaliteitssysteem voor laparoscopische operaties ontbreekt" geeft aan dat er de nodige verbeteringen omtrent de organisatie, de kwaliteitsbewaking en ook de opleiding tot het verrichten van deze operaties moeten plaatsvinden. Het rapport kent een groot aantal aanbevelingen. Op het onderdeel van de opleiding tot medisch specialist wordt de volgende maatregel aanbevolen:

Landelijk is onvoldoende voorzien in adequate opleidingseisen voor de laparoscopische techniek. Er is onvoldoende garantie voor verwerving van de minimaal vereiste bekwaamheid voor de laparoscopische chirurgie. Doordat de techniek gelijke basiselementen kent, is het mogelijk gezamenlijke, specialismenoverstijgende eisen te formuleren. De kijker (laparoscopist) moet ongeacht het specialisme even betrouwbaar leren zien.
Maatregel: de betrokken wetenschappelijke verenigingen (heelkunde, gynaecologie)
formuleren gelijke eisen waaraan een aios moet voldoen alvorens deze onder supervisie laparoscopisch mag opereren. Ze stellen normen op voor de toetsing van minimale bekwaamheid voor het zelfstandig laparoscopische opereren.

Vandaag zijn we gestart met de eerste clusterbrede cursus voor beginnende laparoscopisten; gynaecologen in opleiding die de eerste stappen op het gebieden van kijkbuisoperaties gaan zetten. Een zogenaamde "op stap cursus". Tien cursisten werden onderhouden over de basisprincipes van deze technieken en over de mogelijke complicaties. Tevens konden ze zelf oefenen op oefenboxen en computersimulatieapparatuur. De dag werd afgesloten met een schriftelijk en vaardigheidexamen. Het enthousiasme onder de cursisten was groot evenals de leergierigheid. Op deze wijze is de aanbevolen maatregel in de praktijk van het opleiden ingevoerd. Het was een zeer nuttige dag.

Winterpret

Het is al dagen koud en vandaag voor het eerst sinds vele jaren weer ervaren hoe natuurijs voelt. Terwijl de echte jongens en meisjes streden om het Nederlands kampioenschap marathonschaatsen waren Marijne en ik voorzichtig aan het schaatsen. Een dicht gevroren ven midden in de bossen was het decor van onze activiteit. Al snel bleek dat je schaatsen niet verleerd alleen het zekere, veilige gevoel is weg. Het duurt een tijd voordat het weer terug is.
Na een aantal rondjes worden we aangesproken door een man van zeventig plus. Zijn pezige lichaam staat stabiel op de schaatsen en ondanks zijn leeftijd is zijn schaatstechniek een lust voor het oog.
Na twee uur zijn onze enkels moe, voeten koud maar onze wangen stralen een winterse gezondheid uit. Op een grote kei nemen we plaats en trekken onze schaatsen uit. Een lekker gevoel om weer op vaste grond onder de voeten te hebben.
Thuis pakken we een grote mok warme koffie en vlijen ons in een luie stoel. Straks komen de kinderen thuis uit school en is het gedaan met het rustige samenzijn. Het was heerlijk

De pil continu gebruiken

Gemiddeld menstrueren vrouwen 6 jaar van hun leven en dat is een paar jaar meer dan enkele eeuwen geleden. Rondom de maandelijkse bloeding van vrouwen hangt een zweem van mysterie. Het is de straf van God omdat Eva een hap uit de appel nam. Sommigen beschouwen ongesteldheid als vies of iets waarvoor men zich moet schamen. Binnen sommige religies is het onrein je vrouw in die periode aan te raken. Anderen geloven dat de baarmoeder bij de bloeding grondig gereinigd wordt en dus zou het gezond zijn voor vrouwen. Al deze redenen zijn hardnekkige misverstanden maar slechts weinig mensen zijn op de hoogte van het nutteloze van de maandelijkse menstruatie.

Vijftig jaar geleden werd de pil geïntroduceerd. De uitvinders van de pil, Gregory Pincus en John Rock, voegden een stopweek toe om een maandelijkse onttrekkingbloeding te induceren. De pilcyclus lijkt hiermee op de normale cyclus zodat vrouwen eerder geneigd zijn de pil te gebruiken. Ongesteldheid stelt vrouwen gerust dat ze niet zwanger waren. Ook de Katholieke Kerk speelde op de achtergrond een belangrijke rol. In 1958 keurde Paus Pius XII de pil voor katholieken goed. Deze opmerkelijke stap kwam doordat de uitvinders het Vaticaan aanvankelijk konden overtuigen van de 'natuurlijkheid' van deze vorm van geboortebeperking: er werd immers geen zaad verspild en de vrouw had nog steeds een maandelijkse bloeding. En de kunstmatige hormonen in de pil, progestageen en oestrogeen, werden ook al door het lichaam zelf aangemaakt, zij het in mindere mate. In 1968 werd de pil overigens weer verboden, toen de paus erachter kwam dat er bij pilgebruik geen eisprong plaatsvindt.

Maandelijkse menstruatie is in het dierenrijk zeldzaam. Op een enkel dier na hebben de meeste zoogdieren maar één keer per jaar een eisprong. Mensen maandelijks. Halverwege de menstruaties komt er een eitje vrij dat in de eileider wacht op bevruchting. Na bevruchting nestelt het eitje zich in de baarmoeder. Maar als de bevruchting niet plaatsvindt, wordt het baarmoederslijmvlies afgestoten wat gepaard gaat met buikpijn en bloedverlies. Een vrouw verliest in deze periode tussen de 30 en 50 milliliter bloed.

De afgelopen eeuw is het aantal keren dat een vrouw menstrueert in haar leven toegenomen tot gemiddeld 450 keer. Ter vergelijking: de Australische Aboriginals die gemiddeld zes kinderen krijgen en hen drie jaar zogen, zijn slechts 160 keer in hun leven ongesteld (vergelijkbaar met ons leven ruim een eeuw geleden).
Naast het bloedverlies hebben veel vrouwen de dagen voor de menstruatie de meeste last van vermoeidheid, depressie, eetbuien of stemmingswisselingen. Dit Premenstrueel Syndroom (PMS) ontstaat door hormonale veranderingen in het lichaam. Uit een Amerikaans onderzoek blijkt dat 45 procent van de werkende vrouwen die een arts bezochten, dat deed vanwege problemen rondom de menstruatie.

Veel van de klachten rond de menstruatie kunnen verminderd worden door de pil continu te slikken. Het doorslikken kan alleen met de monofasische combinatiepil, dus allemaal dezelfde pillen. Het kan niet met twee of driefasen pillen. Bij tussentijds bloedverlies is het raadzaam om gedurende één week te stoppen. Anders blijft het bloedverlies doorgaan.

Het boek Is Menstruation Obsolete? dat al in 2000 in de Verenigde Staten op de markt kwam, deed veel stof opwaaien. Maandenlang besteedden de media en wetenschappelijke tijdschriften er aandacht aan. De voors en tegens van pilgebruik werden zorgvuldig afgewogen. Tegenstanders van de pil benadrukten de verhoogde kans op trombose (vooral in combinatie met roken) en bij doorslikken dat het slijmvlies in de baarmoeder wordt opgebouwd zonder dat het wordt afgebroken.
Voorstanders stelden dat de voordelen ruim opwegen tegen de nadelen. Het verhoogde risico op trombose bij pilgebruik klopt, maar er bestaat geen extra risico met doorslikken. Na een stopweek wordt het baarmoederslijmvlies opgebouwd, maar na enkele weken stopt dit. Na 6 maanden doorslikken ziet het baarmoederslijmvlies er hetzelfde uit als na drie weken. Dit is ook zo voor vrouwen die borstvoeding geven. Geen onnatuurlijke situatie dus. Er zijn geen onderzoeken bekend waaruit blijkt dat doorslikken slecht is.

Subtop

In de laatste week van het jaar zendt radio 2 traditioneel de top 2000 uit. Al 10 jaar is dit een uniek radio-evenement samengesteld door de luisteraars. Nou ja, samengesteld door de luisteraars? Uit een vooraf opgestelde lijst van 2500 platen kunnen de luisteraars hun 10 favoriete platen kiezen waarvan uiteindelijk 2000 platen worden gedraaid. Het heeft iets weg van Russische verkiezingen; vrijwel de gehele kieslijst wordt verkozen in de Doema.
De top 2000 heeft een grote impact op het sociale leven; veel mensen luisteren dagelijks naar de muziek en in vele cafés, sporthallen en huiskamers staat de radio 24 uur per dag op 2 afgestemd. Een vriend stelde voor om de laatste week van volgend jaar vakantie op te nemen om geen van de 2000 songs te hoeven missen. Soms neemt de beleving grote vormen aan.
Kort nadat de gehele top was uitgezonden hoorde ik dat het hierbij niet bleef. In 2008 bestaat er ook een top 2000 in concert maar verbazingwekkender; een subtop 2000. De 2000 platen die de top 2000 niet hebben gehaald worden in de eerste week van het nieuwe jaar gedraaid. Een top 4000 dus.
Met een beetje fantasie kunnen we zo doorgaan en zal een week later de subsubtop 2000 worden gedraaid. En de subsubsubtop 2000. En de subsubsubsubtop 2000. Na 52 weken en 104000 platen verder kunnen we in de laatste week van 2009 weer beginnen met de top 2000.

Jij

Soms overkomt me iets wat ik niet zoek,
een glimlach, een korte oogopslag.
Langzaam zie ik hoe mooi het is,
en kan ik het niet meer missen.

In korte tijd kruipt een gevoel in mijn lichaam,
Het voelt fijn, is continu aanwezig.
Het tintelt, het bruist en verandert alles
Ik wil het gevoel vasthouden, ik wil jou vasthouden.

Warmte

Mijn hoofd ligt tegen jouw zachte borst
Mijn arm bedekt je billen
De warmte van je mooie lijf
Geeft alles wat ik mag willen

Mijn been rust op jouw ranke been
Mijn haar kriebelt op je wangen
De warmte van je mooie lijf
Doet me dagelijks terugverlangen

Mijn handen strelen zacht jouw rug
Mijn vingers beroeren je flanken
De warmte van je mooie lijf
Stroomt in me als zoete klanken