Proefwerkweek

Het is proefwerkweek bij ons thuis. Dit betekent een chaos van boeken, papierwerk en aantekeningen in huis. De oudste twee kinderen zitten op de middelbare school en deze week hebben zij elke dag minstens één proefwerk. Alle overige normale lessen zijn uitgevallen. De gehele dag wordt er gestudeerd, ge-sms’t en wordt er door middel van telefoon en computer contact gehouden met klasgenoten. Het gehele leven in huis wordt erdoor beheerst. Mijn zoon had vandaag zijn laatste proefwerk en ik zwaaide hem uit toen hij naar school fietste. Een gevoel van grote trots geraakte in mij. Ik besefte hoe dit kind het afgelopen jaar is veranderd. Zijn verantwoordelijkheid, zijn inzet voor school en sport, zijn gedrag, zijn lengte; alle eigenschappen hebben een verandering ondergaan.Deze gedachten deden me beseffen hoe belangrijk een kind is. De band tussen een ouder en een kind lijkt zo vanzelfsprekend. De liefde tussen beiden kan niet zomaar verbroken worden. Vaak kent men elkaars zwakheden, doet men op allerlei momenten een beroep op elkaar. Geeft men oneindig veel liefde.
De vanzelfsprekende band kan ook knellend werken. Ouders kunnen hun kinderen maken en breken. De verwachtingen kunnen te hoog gespannen zijn. Kinderen worden verwaarloosd of opgezadeld met stiefouders, half broers en zussen en nepgrootouders.
Ouders en kinderen hebben levenslang. Vriendschap kan je opzeggen en je bent geen vriend meer. Een partner verlaten maakt van je een ex. Maar, al zijn ze mijlenver uit elkaar, ouders en kinderen blijven aan elkaar vastzitten. Wie het leven geeft of krijgt, is nooit meer een vrij mens.