Winterpret

Het is al dagen koud en vandaag voor het eerst sinds vele jaren weer ervaren hoe natuurijs voelt. Terwijl de echte jongens en meisjes streden om het Nederlands kampioenschap marathonschaatsen waren Marijne en ik voorzichtig aan het schaatsen. Een dicht gevroren ven midden in de bossen was het decor van onze activiteit. Al snel bleek dat je schaatsen niet verleerd alleen het zekere, veilige gevoel is weg. Het duurt een tijd voordat het weer terug is.
Na een aantal rondjes worden we aangesproken door een man van zeventig plus. Zijn pezige lichaam staat stabiel op de schaatsen en ondanks zijn leeftijd is zijn schaatstechniek een lust voor het oog.
Na twee uur zijn onze enkels moe, voeten koud maar onze wangen stralen een winterse gezondheid uit. Op een grote kei nemen we plaats en trekken onze schaatsen uit. Een lekker gevoel om weer op vaste grond onder de voeten te hebben.
Thuis pakken we een grote mok warme koffie en vlijen ons in een luie stoel. Straks komen de kinderen thuis uit school en is het gedaan met het rustige samenzijn. Het was heerlijk