Missers

Als medisch specialist en zeker als gynaecoloog ben je kwetsbaar. Elke dag neem je beslissingen en verricht je handelingen die kunnen leiden tot schade aan een ander mens. Een beslissing kan verkeerd zijn, een handeling kan misgaan maar een goede beslissing kan tot een verkeerde uitkomst leiden. Vaak heb je te maken met twee mensen (moeder en kind) en kan de keuze voor de één leiden tot schade aan de ander.
Daarnaast nemen vele andere werkers in de zorg beslissingen waarvoor je als medisch specialist verantwoordelijk bent. Verpleegkundigen, artsen in opleiding tot specialist, secretaressen, coassistenten, wij allen nemen dagelijks beslissingen die tot “missers” kunnen leiden.
Missers is een tv-programma waarin medische missers uitgebreid worden uitgemeten voor de ogen van kijkend Nederland. Mijn vak, de gynaecologie en verloskunde, is al een aantal malen onderwerp van gesprek geweest. De aangrijpende medische gebeurtenissen worden verteld door de betrokkenen en het wordt zo gebracht dat al snel duidelijk is dat de arts in gebreke is gebleven. In gebreke op het medische vlak maar vaak ook communicatief. De echte details krijgt de kijker niet te horen omdat de betrokken artsen niet reageren op wederhoor. Dit geeft een sterker gevoel aan de kijkers dat de arts hier toch duidelijk in de fout is gegaan. Dat de arts niet reageert is echter volkomen terecht. Het beroepsgeheim verbiedt de arts medische gegevens openbaar te maken.
In het programma geven twee deskundigen commentaar en zij kunnen ook niet veel anders dan hun medeleven betuigen. Inhoudelijk voegen zij nauwelijks iets toe.
"Missers" wil de indruk wekken dat hiermee de openheid in de medische wereld wordt vergroot. Het tegendeel zal op deze manier echter gebeuren. Artsen zullen steeds defensiever gaan handelen, zich indekken waardoor er veel meer onnodige diagnostiek zal plaatsvinden. Het zou beter zijn om programma's te laten zien waardoor de cliënt mondiger wordt. Hierdoor kan hij/zij met meer medische kennis samen met de arts de beslissingen nemen.
Wij als artsen hebben hiervoor een grote verantwoordelijkheid. Meer voorlichtingsbijeenkomsten, goede internetsites en medisch inhoudelijke televisieprogramma's zijn noodzakelijk.
Het gaat niet alleen om de kijkcijfers.